 Wysłany:
Pon 15:53, 29 Sty 2007 Temat postu: |
| Nimfy, nymphai
W mitologii greckiej, córki Zeusa, uosobienie żywotnych sił przyrody, jej piękna. Reprezentowały różne środowiska: nimfy drzew (driady i hamadriady), nimfy gór (oready), nimfy źródeł (najady), nimfy morza (Okeanidy, Nereidy). Mimo boskiego pochodzenia były śmiertelne, gdyż ginęły wraz ze swym środowiskiem. Występowały jako towarzyszki Artemidy i Dionizosa. Pomagały Asklepiosowi. Hermes przewodniczył ich korowodom. Kult nimf był popularny od czasów Homera. W poszczególnych miejscowościach czczono nimfy lokalne. Przedstawiano je jako młode, wdzięczne kobiety, ubrane w powłóczyste szaty. P.S widziałas to raczej w bajce pt."herkules" P.S2 nie odpoisuj jednym słowem takim jak "tak" lub "nie" |
| Wysłany:
Pon 10:04, 29 Sty 2007 Temat postu: |
| Były piękne. Widziałam na jakiejś stronie, że Satyry uwielbiały je. |
| Wysłany:
Nie 21:34, 28 Sty 2007 Temat postu: |
| Nimfy („nimfa” z gr. „dziewczyna”) są to zawsze młode, śmiertelne, lecz długowieczne boginki. Istoty te cechuje wrażliwość, delikatność, czystość i niewinność. Kochają życie w każdej postaci. W starożytnej Grecji i Rzymie poświęcone im były wszystkie źródełka. Uważane za boginie wody i zdrowia, mogą podarować człowiekowi dar widzenia przyszłości, czasem same nawet dar takowy posiadają. Bardzo lubią wszystko, co piękne i to dzięki nim brzegi rzek i potoków są ukwiecone i cieszą oko.
Mieszkają albo w wodzie, albo w jaskiniach, gdzie tkają wzorzyste materiały. Oprócz tego uczą pasterzy śpiewu i sadzą kwiaty na zapomnianych grobach. Za czasów olimpijskich bogów stanowiły ich orszak, m.in. Artemidy, Afrodyty, Ateny, Dionizosa itd. Pełniły też funkcje opiekunek: wychowały Zeusa i Dionizosa, były też towarzyszkami zabaw Persefony. Dość często zostawały kochankami bogów (zwłaszcza Zeusa) i rodziły im dzieci. Jedna z nimf, Amfitryta, wyszła nawet za mąż najwyższego boga wód Posejdona. Częściej jednak nimfy darzą uczuciem ludzi i z nimi pragną pozostać; jeszcze za czasów starożytnych znane były takie przypadki ( np. Orfeusz i Eurydyka). Nimfy czasami porównywane są do słowiańskich rusałek, ale jest to błąd, bo jedyne podobieństwo między nimi to płeć i to, że są bóstwami wodnymi. Słowianie również mają swoje nimfy (np. Goplana), chociaż różnią się one nieco od krewniaczek z Grecji i Rzymu. Przede wszystkim temperamentem; mają też nieco inne zadania, bardziej pasujące do naszych warunków (np. nie tkają). Nimfy dzielą się na: najady – mieszkają w rzekach, jeziorach i stawach. Znane są nie tylko w naszym świecie, ale również w Narnii i u Nordlingów (jedna z czarodziejek, Margarita, porównała Ciri do najady). Właśnie one są najczęściej mylone z rusałkami okeanidy- córki boga Okeanosa, mieszkają w głębi oceanów nereidy – córki boga mórz Nereusa, towarzyszki Amfitryty, mieszkają w morzach oready – mieszkają wśród gór i skał; prawdopodobnie do nich należy najsłynniejsza nimfa – Echo, której bogini Hera dawno, dawno temu nakazała powtarzać urywki słów innych lejmoniady – mieszkają na wilgotnych łąkach driady – mieszkają w lasach i w ogóle wśród drzew; znane w Narnii i jej okolicach; zamieszkują także las Brokilon w świecie Nordlingów i Nilfgaardczyków. Tam jednak – zapewne na wskutek przymusu obrony swych granic przed ciągłymi najazdami - jest to wojownicze, bezlitosne i chwilami nawet okrutne plemię. Brokilońskie driady są niskie, mało przypominają ludzkie dziewczęta, znakomicie strzelają z łuku i uzdrawiają; są postrachem wszystkich ludzi w tej krainie; w wojnach sojuszniczki elfów. Z natury gwałtowne, na obrazę reagują wbiciem noża w brzuch. Bardzo czułe napunkcie szacunku dla ich terenów. Muzykalne. Wręcz fanatyczne przeciwniczki niszczenia roślin, w szczególności drzew. Ich przywódczynią jest Pani Eithne. Hamadriady – mieszkają w pojedynczych drzewach, są związane z nimi na śmierć i życie. Znane w Narnii oraz wśród Nordlingów i Nilfgaardczyków |
| Wysłany:
Nie 21:30, 28 Sty 2007 Temat postu: Nimfy |
| Nimfa (gr. Dziewczyna) była istotą pośrednią między bogiem a człowiekiem. Kobiecym duchem dzikiej przyrody. Choć nimfy żyły bardzo długo i nigdy się nie starzały, to w końcu musiały umrzeć. Przebywając w pobliżu ludzi, dzieląc z nimi śmiertelność, lepiej niż bogowie rozumiały ich troski i potrzeby. Były uosobieniem wszystkiego co miłe, wdzięczne, wrażliwe i delikatne w przyrodzie. Poświęcano im źródła, gdyż woda była ich właściwym żywiołem. Mieszkały albo w samych źródłach, albo w grotach - zdala od ludzi. Nimfy nie miały własnych świątyń - posągi ich ustawiano w grotach, a na drzewach im poświęconych wieszano różne dary wotywne.
Nimfy (gr. νύμφαι nymphai, l. poj. νύμφη nymphe - "dziewczyna, narzeczona"; łac. nymphae) – w mitologii greckiej i rzymskiej śmiertelne boginki niższego rzędu, opiekunki miejsc, które zamieszkiwały. Pomimo tego, że umierały, były istotami długowiecznymi i wiecznie młodymi. Uważane są za córki Zeusa. Przedstawiano je jako piękne kobiety . Mieszkały w górach, lasach, na łąkach, w grotach, nad rzekami, źródłami, morzami. Obecnie tłumaczy się ich kult jako pozostałości pierwotnego animizmu. Nimfy nie stanowiły grupy jednorodnej. Wyróżniano: * Okeanidy - córki Okeanosa, zamieszkujące ocean * Nereidy - córki Nereusa, zamieszkujące morza * Najady - opiekunki wód słodkich * Oready - opiekunki gór i jaskiń * Driady - opiekunki lasów i gajów * Hamadriady - opiekunki pojedynczych drzew * Lejmoniady - nimfy łąk wilgotnych * nimfy lokalne związane z miejscowościami (nymfaj chthonaj) Najbardziej znanymi nimfami były Echo i Kalipso. W wiekach późniejszych nimfy stały się częstym tematem wierszy i dramatów. Od ich nazwy wywodzą się terminy nimfomania, nimfetka i nimfofilia. |